زندگی رو از شیشه ی جلو نگاه کن ، نه از آیینه ی عقب . . .
zendegi ra az shisheye jelo bebin na az ayneye aghab..!
شب در کارنامه ی سیاه زندگیش چه کرده که افتخار این همه ستاره را دارد ...
shab dar karnameye siahe zendegiash che karde ke eftekhare in hame setare ra darad
آدم ها نمی تونن تغییر کنن . رابطه ها نمی تونن عوض بشن . دنیا نمی تونه ثابت بمونه
ولی یک دوست تا ابد می تونه یک دوست بمونه ...
amam nemitoonam taghir konan , rabete ha nemitoonan avaz beshan. donya nemitoone sabet bemoone
vali yek dost ta abad mitoone ye dost bemoone
یاران به خدا بی وفایی نکنید، با عاشق دل خسته جدایی نکنید ، یا وفا کنید تا آخر عمر ، یا از اول آشنایی نکنید ...
yaran be khoda bi vafai nakonid, ba asgehe el khaste jodai nakonid, ya vafa konid ta akhare omr
ya az aval ashenai nakonid
ای کاش که معشوق ز عاشق طلب جان می کرد . تا که هر بی سر و پایی نشود یار کسی . . .
ey kash ke mashoogh ze ashegh talabe jan mikard
ta ke ha bi saro paee nashavad yare kasi
پرنده ای که مال تو نیست هزار تا هم قفس براش بسازی باز میره . . .
parandei ke male to nist hezar ta ham ghafas barash besazi baz mire
بگذار
.
.
.
.
.
لب هایت را می گویم .
روی چشمانم بگذار.
تا دیگر برای همیشه
خواب بوسه ببینم . . .
bogzar
.
.
.
.
.lab hayat ra migoyam
roye cheshmanam bogzar
ta digar baraye hamishe
khabe boose bebinam
همدم گل گشته ام ، هم بستر خاکم مکن ، قطره قطره می چکم. از چشم خود پاکم مکن . . .
ham dame gol gashte am . ham bastare khakam nakon
ghatre ghatre michekam , az cheshme khod pakam nakon
چرا غم ها نمی دانند که من سلطان غمهایم ؟
بیا ای دوسـت با من باش که من تنـهای تنهـایم ...
chera gham ha nemidanand ke man soltane gham hayam
bia ey dost ba man bash ke man tanhaye tanhayam
آیا این ضعف قانون نیست که هم کلاه گذاشتن جرم است هم کلاه برداری؟
aya in zafe ghanoon nist ke ham kolah bardari jorm ast . ham kolah gozashtan?
در این بازار نامردی به دنبال چه می گردی؟
نمی یابی نشان هرگز
تو از عشق وجوانمردی
برو بگذر از این بازار ،
از این مستی و طنازی
اگر چون کوه هم باشی
در این دنیا تو می بازی
dar in bazare namardi be donbale che migardi ?
nemiyabi neshan hargez
to az eshgho javan mardi
boro bogzar az in bazar, az in mastio tannazi,
agar chon kooh ham bashi , dar in donya to mibazi
عشقو برات کشیدم میون موج دریا
رو ماسه هاش نوشتم دوست دارم یه دنیا
eshgho barat keshidam mioone moje darya
roo mase ha neveshtam dooset daram ye donya
نباید زود قضاوت کنیم زیرا قضاوت خوب٬ محصول تجربه است و تجربه محصول قضاوت بد.
nabayad zood ghezavat konim zira ghezavate khob , mahsoole tajrobe ast va tajrobe mahsoole ghezavate bad.
شبت ، پر از ستاره هایی باشه که هر شب سفارشتو به خدا می کنن تا همیشه ماه بمونی
shabet , por az setare hai bashe ke har shab sefaresheto be khoda mikonan ta hamishe mah bemooni
در مرام ما اسیران عاشقی رسمی ندارد
دوستی را می پرستم چون که پایانی ندارد
dar marame ma asiran asheghi rasmi nadarad
doosti ra miparastam chom ke payani nadaran
همه وقتی از زندگی خسته میشن میگن خدا نفسمو بگیر
ولی من هیچ وقت اینو نمی تونم بگم ، آخه تو نفس منی . . .
hame vaghti az zendegi khaste mishan migan khoda nafase mano begir
vali man hich vaght nemitoonam ino begam , chon TO NAFASE MANI . . .
آدما از آدما دلگیر میشن ، آدما از آدما زود سیر میشن
آدما رو عشقشون پا میذارن ، آدما آدمو تنها میذارن ...
adama az adama delgir mishan , adama az adama zood sir mishan
adama roo esgheshoon pa mizaran , adama adamo TANHA mizaran . . .
خاطرم نیست که تو از بارانی ، یا که از نسل نسیم
هر چه هستی گذرا نیست هوایت ، بویت . . .
فقط آهسته بگو . . با دلم می مانی . . .
khateram nist to az barani, ya ke az nasle nasim
har che hasti gozara nist havayad , booyat . . .
faghat aheste begoo . . ba delam mimani
ما از آن سوته دلانیم که زکس کینه نداریم.......یک شهر پر از دشمن و یک یار نداریم
ma az an soote delanim ke ze kas kine nadarim
yek shahr por az doshmano yek doost nadarim
یه روز میبوسمت
خدا میبرتم جهنم ؛ میشم ابلیس
اون وقت تو هم به جرم اینکه
یه ابلیس بوسیدتت ؛ جهنمی میشی
اونجا پیدات می کنم و هر روز میبوسمت
واااای که چه بهشتی بشه جهنم!!!
در این بازار نامردی به دنبال چه می گردی؟
نمی یابی نشان هرگز
تو از عشق وجوانمردی
برو بگذر از این بازار ،
از این مستی و طنازی
اگر چون کوه هم باشی
در این دنیا تو می بازی .
گفتمش یک بوسه خواهم از لبت ،گفتا مخواه
من بدهکارت نیم کز من طلبکاری کنی
گفتمش یار وفادار توام ، گفتا بس است
من وفا کی از تو خواهم تا وفاداری کنی
گفتمش شد ارغوانی چهره ام از هجر،گفت:
می توان با اشک خونین چهره گلناری کنی
وقتی تو پیروز میشی من با غرور
به همه میگم : هی اون دوست منه !
اما وقتی میبازی کنارت میشینم و میگم :
هی من دوست توام . . .
اگه یه روز شاد بودی آروم بخند
تا غم دنیا بیدار نشه
و اگه یه روز غمگین شدی آروم گریه کن
تا شادی نا امید نشه
شاید کسی را که با تو خندیده فراموش کنی
اما کسی را که با تو اشک ریخته هرگز....
از تمام دنیا فقط چشمهایت را خواستم
آیا آسمان سهم زیادی از دنیاست؟
اگر یادت کنم دیوانه می شم
فراموشت کنم بیگانه میشم
اگر ترکت کنم میمیرم از غم
فراموشت کنم می پاشم از هم
دل من یه روز به دریا زد و رفت
پشت پا به رسم دنیا زد و رفت
زنده هاخیلی براش کهنه بودن
خودشو تو مرده ها جا زد و رفت
عشق ؛
با کمان لبخند و تیر چشمان
دوست در دل می روید.
اون کسی رو که ازت دور میشه
بهش فکر نکن
به اونهایی فکر کن که بهت نزدیک هستند
از طرف بچه هایی که
معنای عشق رو نمی دونند
؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟¿؟؟؟
اینا همه تو رو دوست دارن
اون که غش کرده منم
اگه یه روز حس کردی دنیا و آدمهاش
به تو اخم کردن دلیلش رو
تو لبهای بدون لبخند خودت جستجو کن.
ترک دین و دل نمودم
ترک جان هم می کنم
هرچه گویی غیر عشقت
ترک آن هم می کنم
اگر روزی بدست ارم سر زلف نگارم را
شمارم مو به مو غم شبهای تارم را
برای جان سپردن کوی جانان ارزو دارم
مگر بادی برد سویش شبی خاک مزارم را
بیر یواسیز قوشادونسم.
گوزدن آخان یاشادونسم.
انتظاردان داشادونسم.
یادان چخادمارام سنی گوزلیم.
تقدیم به المی جون
هر جا نیستی هستم
یک بید مجنون به خاک می سپارم،
تا خاطرم باشد که عشق را
برای همگان می خواستی نه برای خودت
چرا غمها نمیدانند که من سلطان غمهایم
بیا ای یار که من تنهای تنهایم
زمونه ازم پرسید چه کسی رو بیشتر از
همه دوست داری من راجبه تو
هیچی بهش نگفتم
آخه رسم زمونه اینه
هر کسی رو که دوست داری ازت میگیره
همیشه نگاهی رو باور داشته باش
که وقتی از اون دور میشی منتظرت بمونه
تقدیم به عزیز ترینم
ابر بارنده به دریا می گفت:
من نبارم تو کجا دریایی،
در دلش خنده کنان دریا گفت:
ابر بارنده تو خود از مائی
عشق را دوست دارم ولی از زنها میترسم
سلام را دوست دارم ولی از زبان میترسم
روز را دوست دارم ولی از روزگار میترسم
برایت دعا می کنم
تا ای کاش خدا از تو بگیرد
هر آنچه که خدا را از تو می گیرد
شبی که او را به گردش برده بودم
ز سر حد جنون می خورده بودم
ز ترس مرگ من مرد و ندانست
که من از روز تولد مرده بودم
به آغوشم فشردم!
گفت مردم!
چه لذت ها که از آغوش تو بردم
شبی دیگر در آغوش دگر بود
خدایا کاش کمتر می فشردم...
بگیر از من تو این دل یادبودی
که تنها لایق این دل تو بودی
هزاران خواستند این دل بگیرند
ندادم چون عزیز دل تو بودی
یاری که داد بر باد آرام و طاقتم را...
ای وای اگر نداند...
قدر محبتم را...
دلم می خواست بهانه ای باشی
برای فرا مو ش کردن همه چیز
اما حالا دلم می خواهد
بهانه ای باشد برای فراموش کردن تو
مرا در باغ محکم ریشه ای نیست
ز داس و تیشه ام اندیشه ای نیست
به گامی می توان بنیاد ما کند
به آهی می توان از هم پرا کند
ای دوست نزن زخم زبان جای نصیحت
بگذار ببارد به سرم سنگ مصیبت